Auteur: Inge

Inge Janse (1981) is geboren en getogen in Nieuw-Lekkerland, studeerde Nederlands & taalwetenschap en woont in Delfshaven.

civitas-christiana-2023-08-09

Dit is de extreem-conservatieve club die zich ook dit jaar verzet tegen lessen over seks

civitas-christiana-2023-08-09Het is een club die ik al jaren gefascineerd vanaf de zijlijn volg: Stichting Civitas Christiana, een radicaal-conservatieve katholieke club die het liefst Nederland terug ziet gaan naar de tijd van het Heilige Roomse Rijk. En dus ging ik voor Algemeen Dagblad op bezoek.

Civitas Christiana is tegen alles wat verandering in zich draagt: klimaatplannen, lgbtq-rechten, niet-westerse religies, Frans Timmermans (vooral die!), belasting, noem maar op. En dat zullen we weten ook, want de club verstuurt wekelijks duizenden en duizenden mails, brieven en boeken, en huurt ook regelmatig reclameborden langs snelwegen.

Een van hun favoriete haatobjecten is de Week van de Lentekriebels, de campagne van expertisecentrum Rutgers en de GGD om kinderen te informeren over gender en seksualiteit. Geslachtsverminking, pedofilie, gendergekte, volgens de stichting is er wel het nodige mis mee. Ze stuurde daarom een brief naar alle basisschooldirecteuren in Nederland om ze te waarschuwen. Een petitie om de week te verbieden werd al bijna 20 duizend keer ondertekend.

Ter voorbereiding op die nieuwe Lentekriebelsweek ging ik daarom op bezoek bij voorman Hugo Bos in hun drukkerij annex redactiekantoor in Veenendaal. Latijnse gezangen om 12 uur, plastic foetussen, petities om Geert Wilders bij de les te houden, maar ook een spoedcursus waarom homoseksualiteit het begin van het einde is.

Over dat laatste, en dan vooral de wetenschappelijke onderbouwing daarvoor, zetten onderzoekers Frans de Waal en Laura Baams héél veel vraagtekens. “Bos leeft blijkbaar nog in de jaren 50.’’

2024-02-janneke-de-rooy-scaled

Zangeres Janneke de Rooy (Beyond The Pale) over de helende werking van muziek bij trauma’s

2024-02-janneke-de-rooy-scaledPraten over trauma’s. En over metal. En over hoe je ondanks alles nog positief en stralend en in een roze comic-sans-ms-🦄-deathmetaltrui in het leven kunt komen te staan. Janneke de Rooy doet het gewoon. En het is prachtig.

Soms zit het serieus tegen. In je jeugd. In je hobby’s. In je werk. In je leven. Muziek kan dan helpen. Als iemand daar ervaring mee heeft, dan is het frontvrouw Janneke de Rooy van Beyond The Pale. Zij vertelt welke dalen ze betrad, welke demonen ze daar tegenkwam, en welke nummers haar er doorheen hebben gesleept.

Misery - patentaanvraag koptelefoon (2024)

Misery™: Manipulated Immersive Sonic Enhanced RealitY

Misery - patentaanvraag koptelefoon (2024)“Dit patent beschrijft het concept (Misery™) en de technologie voor de manipulatie van omgevingsgeluid via een koptelefoon. […] Dankzij Misery™ is de drager gelukkig.”

Afgelopen najaar deed ik met zes anderen mee aan Klank&Komma, het schrijflab van Het Concreet, Gonzo (circus) en Domein voor Kunstkritiek, onder leiding van auteur Leonieke Baerwaldt en Dirk Verhoeven.

Ik volgde een geweldig filosofiecollege van Tomas Serrien over wat muziek tot muziek maakt, raakte verward tussen de tapeloops in Schouwburg Concertzaal Tilburg, speelde met retro-synths in Willem Twee studios, hoorde mono-improvisatie in Het Concreet, en experimenteerde er ondertussen tekstueel op los.

Het resultaat verscheen deze maand in Gonzo (circus), mijn debuut voor dit altijd wonderbaarlijke magazine. Het werd een patentaanvraag voor een koptelefoon die de oneindige chaos en herrie van de auditieve wereld transformeert naar een prachtige ervaring.

Het patent vind je hier, alleen dan moet je wel even het magazine bestellen. Kleine moeite, groot plezier, want je krijgt er dan ook de prachtige essays van collegacursisten Martien van Agtmaal en Arthur Kok bij.

rmc-ingejanse-2023-2

Column Rotterdams Milieucentrum: geen woorden maar driften

rmc-ingejanse-2023-2
Foto: Tom Pilzecker

“Het leven is een eeuwige strijd tussen Eros en Thanatos, de driften die ons willen laten leven en alles kapot willen maken.”

Ik mocht het jaar traditiegetrouw afsluiten als columnist bij het Rotterdams Milieucentrum. En met een weekendcursus van Paul Moyaert achter de rug over de doodsdriften van Freud, dacht ik: doe eens gek, ik schrijf een column over hoe het milieucentrum zich kan wapenen tegen de maalstroom van het bestaan.

Het resultaat zie je hieronder in woord én beeld!

Geen woorden maar driften

Inge Janse / woensdag 20 december 2023

Lieve, lieve mensen. 

Ik heb een vraag aan u. Geen makkelijke vraag. Maar wel één die het verschil kan maken tussen leven en dood. De komende 20 jaar van het Rotterdams Milieucentrum liggen in uw handen. 

Gun me vijf minuten van uw tijd om uit te leggen wat ik bedoel – en hoe u kunt helpen.

Ik kom net terug van een filosofiecursus over het denken van Sigmund Freud. U weet wel, de man die ons vertelde dat wij als slaven achter onze eigen lusten aan lopen. 

Maar Freud kwam later in zijn leven tot nieuwe inzichten. Het gaat helemaal niet om die lustbevrediging. Wat ons echt voortstuwt is Thanatos, onze drift om dood te gaan. De dood is namelijk waar we vandaan komen, en daardoor het uitgangspunt dat de minste energie kost. 

rmc-ingejanse-2023-2
Foto: Tom Pilzecker

Die doodsdrift realiseren we volgens Freud door agressie. Enerzijds is agressie noodzakelijk om onszelf en dat waar we van houden te beschermen. 

Maar agressie staat niet ten dienste aan het leven. Het is een kracht op zich die enkel zichzelf dient. Schuur je de dunne laag beschavingsvernis van ons leven, dan slaan we alles kort en klein.

===

Gelukkig is er hoop! Want ook Freud schrok van zijn eigen conclusies. En dus ging hij op zoek naar het tegenwicht voor onze zoektocht naar dood & verderf. 

Hij kwam daarvoor uit bij Eros, de liefde, het leven. Eros is bijvoorbeeld de drift achter onze voortplanting. Want, zegt Freud: hoe meer leven we maken, en hoe complexer we dat leven in elkaar zetten, des te meer moeite moeten agressie en de dood doen om het weer af te breken. 

Het leven is daarom een eeuwige strijd tussen Eros en Thanatos, de driften die ons willen laten leven en alles kapot willen maken.

===

Wat me brengt bij het Rotterdams Milieucentrum. Dat is zonder twijfel Eros, de levenscheppende en liefhebbende kracht. Al 20 jaar lang zorgen Emile en consorten voor een eindeloze groei van het leven in Rotterdam. De bloemen en de bijtjes op de Dakakker. Waardering voor de stad via groene vogels en pluimen. Ze laten kinderen opleven via educatie, brengen via isolatie het leven terug in tochtige woningen, en bestrijden de hittedood door bomen te planten. Kort en goed, zonder het milieucentrum was de dood allang ingetreden in Rotterdam. 

Maar hoe zorgen we ervoor dat het Milieucentrum ook de komende twintig jaar niet ten onder gaat aan de constante agressie van Thanatos, de doodsdrift? Het is namelijk nogal een veelkoppig monster. Neem een politieke bezuiniging die het werk van milieucoaches onmogelijk maakt. Of zijn het ambtenaren, die liever voor een veilig extern bureau kiezen dan voor inhuur van het Milieucentrum. 

Het is ook altijd wat.

Die doodsdrift maakt volgens Freud vooral kans als je in de chaos van het bestaan je houvast kwijtraakt. Het leven is een maalstroom van prikkels die te veel en te snel op je afkomen. Wie zich daardoor laat meesleuren, verliest zichzelf, wordt gek, desintegreert. 

rmc-ingejanse-2023-1
Foto: Tom Pilzecker

Dat houvast kan van alles zijn. Voor de een is dat het schilderen van groene vogels, voor de ander het minutieus bijhouden van een dakakker, de derde moet elke week minimaal een kilometer tochtstrips installeren, en een vierde schrijft jaar in jaar uit columns. 

Wil het Rotterdams Milieucentrum daarom ook de komende 20 jaar overeind blijven, dan heeft ze ankers nodig. Véél ankers. 

Mijn vraag aan u, lieve bezoekers vanavond, is daarom deze: wat is volgens ú het anker waar Emile, Mohamed, Wouter en Marijke zich de komende jaren aan kunnen vasthouden? 

Bent u erover uit? Deel dan uw idee, hoe triviaal, abstract of onuitvoerbaar dan ook, met hen. Spreek ze aan bij de borrel, stuur ze morgen een e-mail, schrijf ze mij part een brief. Want bedenk: uw idee kan het verschil tussen het leven en de dood van Rotterdam maken.

Column Master City Developer: een Nederland waar brede welvaart weer op 1 staat

Een Nederland waarin de brede welvaart weer op één staat. Dat was de kern van mijn column tijdens het 20-jarig jubileum van de Master City Developer, de opleiding voor gebiedsontwikkelaars. Tijdens dit jubileum stond brede welvaart centraal. Ik analyseerde daarom de partijprogramma’s van NSC, PVV, BBB en VVD en schreef een korte lobbybrief aan de lijsttrekkers van deze partijen. “Red ons van onszelf. Verplicht ons tot actie.”

Bekijk de hele terugblik op het jubileum op Gebiedsontwikkeling.nu

Brede welvaart weer op 1

Ik ben hier om jullie te helpen. Want jullie hebben hulp nodig. 

Vandaag praten jullie over brede welvaart in gebiedsontwikkeling. Maar daar ging het gisteren ergens in Nederland ongetwijfeld ook over. Vorige week: idem dito. Eerder dit jaar, menigmaal. En daarvoor. En dáár voor. Al in 2014 viel de letterlijke term ‘brede welvaart’ op Gebiedsontwikkeling.nu, tien jaar eerder werd het fundamentele concept people, planet, profit gemunt. 

Anders gezegd: nog 2 weken, en dan hebben jullie het er 20 jaar over. 

Maar waarom? Als jullie het er al zo lang zo roerend over eens zijn dat brede welvaart su-per belangrijk is, waarom moeten we het er dan nog over hebben?

Aan jullie kennis erover ligt het niet. Echt alles is al gezegd over hoe je brede welvaart een plek geeft in gebiedsontwikkeling. Jullie weten exact waar dat wel en niet lukt. Jullie definiëerden welke trucs daarbij kunnen helpen. Jullie berekenden hoe je de kosten en baten ervan vaststelt. En jullie postuleerden waarom je überhaupt aan brede welvaart in gebiedsontwikkeling zou willen werken

Maar blijkbaar lukt het nog niet, anders hadden jullie het er vandaag niet over.

Daarom bied ik dus mijn hulp aan. 

Er is namelijk momentum om meters te maken met brede welvaart: het nieuwe kabinet! En wie de verkiezingsprogramma’s goed leest, ziet dat er veel mogelijk is met de combinatie van PVV, VVD, NSC en BBB. 

Ik heb daarom de vrijheid genomen om namens u allen een korte lobbybrief naar de nieuwe regering te schrijven. Voor amendementen is ruimte in de pauze.

Komt-ie.

===

Geachte heer Wilders, mevrouw Yeşilgöz, heer Omtzigt en mevrouw Van der Plas, 

Beste Geert, Dilan, Pieter en Caroline,

Wij, de Master City Developers van Nederland, hebben de afgelopen twintig jaar nagedacht over een plan dat naadloos aansluit bij uw collectieve doel om de brede welvaart in Nederland te vergroten. 

Wij merken alleen dat het bij ons nog te vaak bij nadenken blijft. Da’s ook niet gek. Er is geen tractor die voor brede welvaart het Malieveld bezet, geen activist die zich aan de A12 vastlijmt tegen smalle welvaart, geen complotdenker die met een brandende pop door de straten van gebiedsontwikkelaars loopt. Wij als maatschappij vinden welvaart blijkbaar niet zo belangrijk.

We smeken u daarom: verplicht ons om nu écht werk te maken van brede welvaart. 

Aan u zal het niet liggen. Uw programma’s staan vol ambities.

Heer Omtzigt, u schrijft in uw programma: “Werkenden, werkgevers en ondernemers zouden zich moeten verbinden aan de ‘brede welvaart’ van onze samenleving op de lange termijn met waardering voor kennis en vakmanschap. Het is hoog tijd om het ‘Rijnlands model’ opnieuw te ontdekken en vorm te geven, waarin de markt dienstbaar is aan de mens – en niet andersom.”

Het moet gezegd: daar vraagt u wel iets van ons. Vooral onze afdeling van architecten heeft er een tamelijk diepgewortelde expertise van gemaakt om de zo gehate gebruiker dienstbaar te stellen aan onze zogeheten samengestelde typologieën, innovatieve concepten en diffuse rooilijnen. Maar, om uw coalitiegenoot Wilders vrij te citeren: willen jullie meer of minder architecten? Dan gaan we dat regelen. 

Mevrouw Van der Plas, ook u streeft – en wij citeren – “naar wat men dan noemt een brede welvaart. Een rechtvaardige samenleving, een gezonde economie, met loon naar werken.” De nadruk ligt bij u op goede bereikbaarheid van elke regio in Nederland. Want: “Bereikbaarheid is een noodzaak en voorwaarde voor economie en brede welvaart.”

Koren op onze molen. Wij zetten ons namelijk in voor elke modaliteit: de door emeritus hoogleraar Friso de Zeeuw gehate stadskabouters en transitieprofeten bouwen mobiliteitshubs, ov-knooppunten en deelvervoerplatformen alsof het niets is, terwijl die even fel gehate neoliberale bouwers in het groen met liefde overal nieuw asfalt storten. 

Mevrouw Yeşilgöz, het viel ons op dat de term ‘brede welvaart’ in uw plannen slechts eenmaal valt, en dan als iets dat er al is, en niet dat er nog moet komen. “Voor onze concurrentiekracht, ons toekomstig verdienvermogen maar bovenal voor het behoud van onze brede welvaart zijn de kansen van technologische innovatie cruciaal.” 

Uw wensdenken siert u, daar herkennen we onszelf goed in. Het lukte ons de afgelopen tien jaar ook prima om eindeloos over iets te praten zonder iets te doen, dus tien jaar net doen alsof het er al is moet ook wel lukken. 

Heer Wilders, het doet ons deugt dat ook u – zij het in omfloerste termen – het beste voor heeft met de brede welvaart in Nederland. Want u schrijft: “Het is absurd dat de Nederlandse politiek het welzijn van asielzoekers en andere immigranten steeds belangrijker heeft gevonden dan het welzijn en de welvaart van Nederlanders.” 

Ook dat lijkt ons geen probleem. We laten voortaan gewoon alle opvanglocaties voor asielzoekers ontwikkelen door architecten. Als er iets geen aanzuigende werking heeft of bijdraagt aan het welzijn, dan is dat het wel. 

Geachte heer Wilders, mevrouw Yeşilgöz, heer Omtzigt en mevrouw Van der Plas, beste Geert, Dilan, Pieter en Caroline,

Wij, de Master City Developers van Nederland, wensen u veel succes met het vullen van uw ideologische ijskast en het winnen van het wereldkampioen schaduwspringen om te komen tot een werkbaar coalitieakkoord. Onthoud daarbij: idealen zijn goed, maar macht is beter.

We hopen op korte termijn met u verder te praten over de vele eisen en plichten waar wij vanaf Wilders-1 onder vallen. Red ons van onszelf. Verplicht ons tot actie. Want alleen zo ontwikkelen we een Nederland waar brede welvaart weer op 1 staat.

The concept of deadly danger and addiction-a skull and drugs on a black background

Web-apotheken lijken op ‘normale’ onlinewinkels, maar eenmaal bij het bestelproces begint het te schuren

The concept of deadly danger and addiction-a skull and drugs on a black background
Foto: Marco Verch @ Flickr

Oxycodon. Diazepam. Viagra. Middel X. Wat je ook zoekt buiten je huisarts om, alles is online te koop. Alleen: vaak krijg je niets geleverd, en blijf je slechts met een lading bittere pillen achter. Vandaag stond het verhaal op de voorpagina, inclusief tv-shoutout door Hart van Nederland.

Samen met onderzoekscollega Lies Jansen dook ik in de wondere wereld van online apotheken die zonder recept echt alles zeggen te leveren waarvoor je normaal door honderd hoepels moet springen bij je huisarts.

Maar uit gesprekken met gedupeerden bleek dat het vaak ordinaire oplichters zijn: zoveel mogelijk geld uit de zakken van de slachtoffers kloppen, en vervolgens van de aardbodem verdwijnen. Want ondanks iDeal-betalingen, track & trace-systemen en professionele websites, zitten achter die online apotheken gewoon anonieme mensjes hun frauduleus verkregen euro’s en bitcoins te tellen.

Waardevolle inzichten kwamen onder meer van de Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde, Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd, verslavingstherapeut Daan Zeeger Deenik en advocaat Melita van der Mersch, plus John van den Oetelaar voor de begeleiding.

bold cities- dag voor de raad - datawandeling

Wat heeft de gemeenteraad te zeggen over openbare dataverzameling? Datawandelen in Eindhoven tijdens de Dag voor de Raad

bold cities- dag voor de raad - datawandelingBegin oktober liep ik tijdens de Dag van de Raad met een groep Nederlandse gemeenteraadsleden door het immer florissante en inspirerende centrum van Eindhoven, op zoek naar plekken waar de oprukkende digitalisering, dataverzameling en deeleconomie opgeld doen.

We discussieerden over wat we daarvan vonden (lees: ik hintte op hoe malafide a: het kapitalisme en b: de overheidsdatahonger zijn, zij relativeerden), waarna we als betere mensen terugkwamen bij het stadhuis. Althans, dat hoop ik.

Maar serieus, het was heel leuk om anderhalf uur in groepsverband te praten over wat digitalisering van de publieke ruimte betekent, hoe groot de verschillen tussen gemeenten zijn, en wat digitale zaken zijn waar je als raad kritisch op kunt zijn, ook al begrijp je niet tot in de finesse hoe de techniek zelf werkt.

Met grote dank aan Leiden-Delft-Erasmus Centre for BOLD Cities voor de uitnodiging en Sarah van der Zeijden voor het uitzetten van de route. En (zoals dat nu eenmaal gaat met hoogleraren) Bram Klievink voor het stellen van de beste vraag: hoe zorgen we ervoor dat we kritisch blijven op welke groepen er juist vergeten worden in deze discussie? (lees: hoe niet alleen mensen zoals jij en ik hiervan profiteren, maar juist ook mensen die helemaal geen tijd of zin hebben om zich hierin te verdiepen)

Peperduur asielschip voor 110.000 euro per dag: ‘Waar zijn we nou mee bezig?’

Cruiseschip Silja Europa
Fotograaf: Pjotr Mahhonin (via Wikimedia)

Bucketlist check: Geert Wilders die mijn onderzoeksverhaal gebruikt voor eigen gewin. Als je me kent, dan weet je dat ik een posterboy ben voor radicaal rechts, dus dit is goud.

Het is alleen jammer dat Wilders wel erg selectief uit de tekst citeert en interpreteert. Ja, de opvang van vluchtelingen op schepen is een kostbare hobby. Maar dat is het vooral omdat we er als samenleving niet voor durven of willen kiezen om meer te investeren in permanente opvanglocaties, zoals AZC’s. En die cruiseschepen luxe? Ik ben er geweest, en nee, alles van luxe is eruit gehaald of afgesloten. Meest tragische beeld: een jongen van drie, vier die op een godvergeten en hermetisch omhekte betonnen kade in de haven van Amsterdam aan de hand van zijn vader leert fietsen. Als dat luxe is, dan ben ik benieuwd naar Wilders’ definitie van armoede.

Omdat de komende dagen de spreidingswet wordt behandeld, publiceren Cyril Rosman en ik vandaag dit onderzoeksverhaal in het Algemeen Dagblad over de peperdure opvang van vluchtelingen op het water. Cruiseschepen die meer dan een ton per dag kosten, huurcontracten tussen overheid en traders die binnenskamers blijven en vol kostbare extra’s zitten, gemeenten die uit angst voor de burger blijven kiezen voor de duurste weg van de minste weerstand, en vluchtelingen waar te pas en te onpas mee gesleept wordt.

Lees hier het hele artikel

influencer-marketing

Influencers lokken jongeren in de armen van oplichters: ‘Duizenden euro’s kwijt’

influencer-marketing
Bron afbeelding: Microbizmag.co.uk

“Ik heb vandaag weer matchfixing gespeeld, het was een groot risico, maar we hebben goed winst gemaakt.” Dat staat vandaag als nieuws op de voorpagina van het AD en groot uitgemeten in de bijlage.

Begin juli stuitten onderzoekscollega Lies Jansen en ik op discutabele groepen op Telegram waarin zelfverklaarde matchfixers uit Nederland tegen betaling sportuitslagen verkopen aan jongeren die snel geld willen verdienen.

Zou het echt, vroegen we ons af? Is het zo makkelijk om aan informatie over matchfixing te komen? (en, ergens achterin ons hoofd: kunnen ook wij makkelijk rijk worden?)

Wat het nog gekker maakte, was dat er tientallen influencers positief over waren. Goed, het zijn in de regel geen hoogleraren die toevallig in Ex on the Beach beland zijn geraakt, maar tezamen waren zij wel goed voor ruim een miljoen volgers.

Na veel gesprekken met gedupeerden (die zonder uitzondering via die influencers aan het gokken waren geraakt in deze groepen), OM, advocaten, financieel rechercheurs en andere experts wisten we het zeker: het is allemaal ordinaire oplichting.

De gesprekken daarna met influencers waren enerzijds geruststellend en anderzijds vervreemdend. Geruststellend, want we dachten eerst dat zij ook in het complot zaten, maar uit niets bleek dat zij van iets wisten van de oplichting. ‘Gewoon, reclame maken voor een gokgroep, prima toch?’ Vervreemdend, omdat zij zonder enige regel of wet mogen zeggen (en liegen) wat ze willen, zonder dat ze überhaupt duidelijk hoeven te maken dat het een promotie betreft. Het is te hopen dat er snel wetgeving komt om die vrijheid aan banden te leggen.

En de oplichters zelf? Nadat we ze benaderden, werden met horten en stoten de grootste groepen gesloten, en vertrokken de eigenaars ervan met de digitale Noorderzon. Ongetwijfeld proberen ze het weer met nieuwe groepen, maar we hopen in ieder geval dat er voor de potentiële deelnemers nu onomstotelijk vaststaat dat het niet werkt.

(en na heel dit verhaal: het is vooral een heel leuk verhaal om te lezen, denken we, met even hilarische als ontnuchterende citaten van wannabe matchfixers, opportunistische influencers en naïeve geldzoekers)