Tag: Rotterdam

Centre for Bold Cities - hoofdbeeld (Margriet Osinga)

Onderzoek voor het Centre for Bold Cities: spot alle camera’s in Rotterdam

Centre for Bold Cities - hoofdbeeld (Margriet Osinga)
Beeld: Margriet Osinga

We gaan iets leuks/megalomaans/belangrijks doen met het Leiden-Delft-Erasmus Centre for BOLD Cities: camera’s spotten in Rotterdam. Dinsdagmiddag 28 oktober trappen we dat onderzoek af in Het Nieuwe Instituut. Kom je ook?

Wie om zich heen kijkt, ziet steeds meer digitale camera’s. Van de overheid, hoog in lantaarnpalen. Maar ook van de NS en RET, rondom winkels, op bedrijventerreinen, en natuurlijk zo ongeveer elk huis met een Ring of Nest.

Tegelijkertijd weet niemand echt wie er meekijkt, wat er met die gegevens gebeurt, voor welk doel ze er hangen, en wat dit doet met mensen op straat. Bovendien is er amper een gesprek over: niet in de maatschappij en niet in de politiek.

Daar willen we verandering in brengen. In de komende anderhalf jaar ontwikkelen we* daarom een app. Hiermee willen we Rotterdammers in staat stellen om zoveel mogelijk camera’s te fotograferen en te registreren die het publieke domein (gevraagd en ongevraagd) in de gaten houden. We maken daarvan een prachtige kaart en database, zodat duidelijk(er) is hoe de stad ervoor staat. Zo willen we het gesprek met de stad en de politiek aangaan over waarom dit gebeurt, wat dit betekent voor je veiligheid en privacy, wie hier de winnaars en verliezers van zijn, en hoe het eventueel anders kan.

Da’s nogal een project. En dus starten we dit onderzoek op dinsdag 28 oktober met een feestelijke middag in het Nieuwe Instituut. Tussen 15 en 17 uur vertelt academisch directeur Jiska Engelbert wat we gaan doen, laten kunstenaars Roos Groothuizen en Maarten Inghels zien waarom zij camera’s kritisch in hun werk gebruiken, presenteert journalist Rens van de Plas zijn Woeste Grond-onderzoek naar de camera-situatie in Eindhoven, en maken Annet Van Otterloo en mustapha eaisaouiyen duidelijk wie hieraan mee moet doen (spoiler: iedereen!).

En om het feest compleet te maken, kun je van tevoren tussen 13 en 15 meedoen aan een camera-spot-tour, waarin professionele cameraspotters Tom van Arman en Mike de Kreek je meenemen in en rondom Museumpark om verborgen en exotische cctv-parels te ontdekken en te bespreken.

Deelname aan alles is gratis, je hoeft je alleen even te registreren. Meer info over de middag vind je bij het Centre for Bold Cities.

(vragen, opmerkingen, ideeën? bel, mail of reageer vooral, ik ben heel benieuwd)

*en dat ‘we’, dat is een bont consortium van academische onderzoekers, journalisten, burgercollectieven, studenten, ambtenaren, techneuten en andere geïnteresseerden. Meerstemmigheid is de nieuwe autocratie.

Dood & Verderf @ Baroeg Open Air 2025

Live podcast van Dood & Verderf tijdens Baroeg Open Air

Dood & Verderf @ Baroeg Open Air 2025Bucketlist der bucketlisten: ik sta geprogrammeerd op Baroeg Rotterdam Open Air. Niet met een band, niet met een foodtruck, maar met mijn podcast Dood & Verderf.

Ik kom al, denk ik, 10 jaar op Baroeg Open Air. En dat terwijl ik in de regel weinig leuk vind aan metalfestivals. Te veel mensen, te veel, tsja, herrie. Ik vind concerten sowieso leuker dan festivals.

Maar dit! Ha. Baroeg Open Air is een anomalie. Ten eerste omdat de helft van de programmering vuige elektronica betreft, wat mijn grootste liefde is. Ten tweede omdat er absurd veel ruimte op het terrein is, waardoor ik me nooit opgesloten of klapvee voel. Ten derde omdat ik altijd wel weer wat nieuwe, kleine bands ontdek.

Maar ten vierde (en ten belangrijkste) omdat BOA het meest sociaal-gevarieerde festival is dat ik ken. Emo-pubers die voor het eerst hun kindred spirits tegenkomen, accountants uit Berkel die hun jaarlijkse latex-industrial-dag vieren, peuters met corpsepaint en softijs, lieve (vrijwillige!) medewerkers, en zonder uitzondering goed weer.

En daar ben ik komende zaterdag dus een mini-onderdeel van. In de podcast-container maak ik (net als Marcel Schop van Metal Health en Ernst A. van Loodzware Jongens) een thema-editie, ditmaal over Spaanstalige stoner, rock en metal met ¡Pendejo!

Ben je op het terrein? Kom dan tussen 13 en 14 langs voor de opname, leuk! En ben je er niet? Koop dan een ticket en kom alsnog!

(en voor de voorpret: hieronder vind je vorige editie van Dood & Verderf, met daarin hoofd productie Bas Vonk over hoe je in vredesnaam zoiets als BOA op poten zet)

Inge Janse @ Future Society Lab

Presentatie ‘AI & Resistance: why saying ‘no’ is sometimes the boldest move’

Inge Janse @ Future Society LabDat was geinig: begin juli vertelde ik bij kennisplatform Future Society Lab ‘iets’ over waarom we kritisch moeten zijn op het gebruik van AI. Dat verliep even hoopgevend als desillusionerend.

Dat zit als volgt. Bij het Leiden-Delft-Erasmus Centre for BOLD Cities zien wij (net als de rest van de wat meer tech-kritische wereld) iedereen maar zo veel en zo hard mogelijk experimenteren met AI. Terwijl het vaak gewoon saai is. Of slecht. En meestal allebei. En dus vroeg Future Society Lab-aanjager Harmen van Sprang me om daar iets over te komen vertellen. Leuk, beetje prikken, beetje stangen, borrelnoten achteraf, prima.

Dus collega’s Jiska Engelbert, Arthur De Jaeger en Mirte van der Sangen en ik inventariseerden waar we meer kritische reflectie nodig vinden. En dat leverde vijf punten op. Niet dat we tegen AI (of technologie) zijn. Verre van. Maar je kunt er ook in doorslaan. En dat doen we momenteel absoluut.

Dus daar stond ik, voor een man of veertig, op de honderdmiljoenste verdieping van de Milleniumtoren tegenover CS. Leuk, rellen. Maar nerveus ook, want ik had dit verhaal nog nooit eerder verteld. Ik had bovendien geen idee hoe dit zou vallen bij mensen die bij onderwijsinstellingen, overheden en andere publieke organisaties juist met die vermaledijde AI experimenteren.

Hoopgevend was het zeker. Iedereen knikte druk mee, stemde er mee in, en stemde vragen die vooral doorbouwden op onze kritiekpunten.

Om vervolgens vol desillusie te zien dat bij het volgende programmaonderdeel, ‘verzin de ideale AI-companion voor je werk’, iedereen insane enthousiast en zonder morele remmingen aan de slag ging. Het goede antwoord was natuurlijk ‘geen’ of ‘de AI-companion die dood is’, maar nee, iedereen ging gelijk spijkers zoeken voor deze hamer.

Oh well. Het is een begin. En meerdere bezoekers vertelden achteraf dat een handvol jaren terug de ontvangst veel kritischer was geweest, dus we gaan in Echternachse processie de goede kant op. Hoop ik. En leuk was het zeker!

christenunie-maarten-van-ooijen-inge-janse

Publieksgesprek met Maarten van Ooijen over de toekomst van de christelijke politiek

christenunie-maarten-van-ooijen-inge-janseEind januari interviewde ik oud-staatssecretaris Maarten van Ooijen (ChristenUnie) voor een publiek van geïnteresseerde jongeren (en enkele ouderen) in Rotterdam. De insteek: erachter komen of er nog een toekomst is voor christelijke politiek, en hoe die er dan uit moet zien. 

“Achteraf zullen we op deze periode terugkijken als het tijdperk van het populisme.”

Nee, oud-staatssecretaris Maarten van Ooijen was niet bepaald bemoedigend over de toekomst van de reguliere politiek in het bijzonder, en de christelijke variant in het specifiek. Want wat kun je ooit tegenover de aantrekkingskracht van populisme zetten? Geparafraseerd: wie gaat ooit broccoli eten als je ook kunt kiezen voor m&m’s?

We spraken elkaar tijdens een avond in januari van ChristenUnie Rotterdam en PerspectieF over christelijke politiek, te midden van de milde chaos bij Navigators Studentenvereniging Rotterdam. Want heeft christelijke politiek nog wel toekomst? En zo ja, in welke vorm?

Samen met 40 betrokken (en jonge) Rotterdammers kwamen we er niet helemaal / helemaal niet uit. Ja, vertrekken vanuit idealen, daar aan vasthouden, en die verbinden met reële problemen. Maar de panacee laat nog op zich wachten. Suggesties zijn welkom 🙂

Maar we vroegen ook aan Maarten wat het van je vraagt om in de politiek actief te zijn. Was het met de kennis van nu een slimme zet van hem om zijn jonge kinderen minder te kunnen zien vanwege de lokroep uit Den Haag? (spoiler, mijn interpretatie: nee; Maarten was er diplomatieker over)

Het was ook gewoon heel erg leuk om te doen. Live interviewen, zeker met de vrijheid die ik kreeg van Thom van Dam en zijn collega’s, is een feest. Mocht er animo zijn: ik kom met liefde langs.

boekpresentatie-baroeg-islemunda

Presentator bij boekpresentatie ‘Baroeg Dik 40 Jaar’

boekpresentatie-baroeg-islemunda
Fotograaf: Caro Linares
Mijn favoriete boekpresentatie in tijden was dat van/voor het alternatieve podium Baroeg in Rotterdam. In Islemunda, het theater van IJsselmonde, was ik deze zomer gastheer, presentator en interviewer, een combinatie die heerlijk is om uit te voeren. 
Aan de hand van drie even hartverwarmende als hilarische als chaotische sessies met programmeurs (die onder meer R.E.M. en Rammstein afwezen), vrijwilligers van het eerste uur (waaronder de zelfverklaarde huisdealer) en de makers zelf, zag het boek ‘Baroeg Dik 40 jaar – Keihard de alternatiefste‘ officieel het levenslicht. Er werd gelachen, er werd gehuild, er werd ontmoet en er werd gedanst. Als elke boekpresentatie zo zou zijn, zou iedereen lezen.
Rotterdamse Munt - winterfeest 2022

Column bij verjaardag 10 jaar Rotterdamse Munt: waarom we recht hebben op groen

Rotterdamse Munt - winterfeest 2022 De immer aimabele Ingrid Ackermans nam deze winter afscheid als baas van Rotterdamse Munt, een van de leukste (en weinige) groene initiatieven in de wijk Feijenoord waar ik woon. Ze vroeg me daarbij een column te schrijven en voor te dragen over wat deze tuin betekent voor de wijk. Veel, was mijn antwoord, want Rotterdamse Munt is hét antwoord op de immer uitdijende locaties voor huizen, huizen en huizen.

Waarom we recht hebben op groen

Waren jullie maar een woning.

Was dit maar een appartementencomplex.

Bevatte deze kas maar bewoners.

Want: was Rotterdamse Munt een woning, dan werden er tussen nu en 2030 bijna een miljoen extra edities van gebouwd in Nederland. Jullie hadden je eigen minister die daarop zou toezien, er bestond een sector waarin miljarden omgingen om dit te realiseren, en wet- en regelgeving gingen er massaal voor op de schop. Subsidies werden voor jullie verstrekt, stadsbruggen gebouwd, treinstations opgeknapt, wegen aan- en omgelegd, en bedrijfslocaties uitgekocht.

Maar jullie zijn geen woning. Verre van. Sterker nog: jullie houden kostbare grond bezet voor woningen. Nu is het dat de huidige locatie van Rotterdamse Munt bovenop een treintunnel staat. Daar mag je geen woningen bouwen. Dus, oké, bij de gratie van de NS mag je blijven.

Maar anders? Dan hadden we Rotterdamse Munt beter kunnen hernoemen naar het Reizende Circus Munt.

En dat is gek. Heel gek. Want echt iedereen is fan van dingen doen in het groen. Er is bijvoorbeeld een prachtige serie strips gemaakt door verhalenvanger Sulaiman Osman over wat bewoners van Feijenoord vinden van hun wijk. Naast ‘niets te doen’ zegt daarin bijna iedereen ‘zo veel stenen, zo weinig groen’.

Dus je zou zeggen: Rotterdamse Munt, doe er daar maar tien van. Maar nee. Zo werkt het niet. De piramide van Maslov bestaat in Rotterdam blijkbaar uit wonen, wonen en wonen.

Nu geldt wonen als een basisbehoefte. Ze wordt vermeld in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, en daarom ook in onze grondwet: de overheid moet zorgen voor huisvesting. Maar dat universele recht geldt niet voor groen. Groen is optioneel, een kers op de woning, leuk als het er is, maar niets aan te doen als het ontbreekt.

Ja, er is wel een ‘richtlijn’ voor groen van de overheid. De bedoeling is dat er per woning 75 vierkante meter groen moet zijn. Uit onderzoek van Natuur & Milieu van dit jaar bleek alleen dat bijna de helft van de Rotterdamse wijken hier niet aan voldoet. 

Natuurlijk doet de gemeente Rotterdam haar best om het tij te keren. Het coalitieakkoord heeft bijvoorbeeld de ambitie voor 20 hectare groen erbij. De zeven bijbehorende stadsprojecten om meer groen in de stad te krijgen vind ik echt, serieus, prachtig. Het Rijn- en Maashavenpark hier op Zuid zouden zomaar geweldig kunnen uitpakken.

Niettemin bestaat Rotterdamse Munt niet omdat de gemeente het koste wat het kost wil, maar bij gratie van afwezigheid van woningen.

Zoiets moois dat ternauwernood mag en kan bestaan, hoe kan dat toch? Waarom is er geen wethouder die specifiek over groen gaat? Chantal Zeegers gaat over klimaat, bouwen en wonen, Vincent Karremans over Handhaving, Mobiliteit en Buitenruimte. Maar niemand die zegt ‘ik vind groen zo belangrijk, dat ik het in mijn titel opneem.’ 

Terwijl groen ook gewoon noodzakelijk is. Tegen klimaatverandering. Tegen hittestress. Tegen droogte. Tegen luchtvervuiling. Tegen lelijkheid.

Die richtlijn voor groen moet dus een wet worden. Wij moeten recht krijgen op groen. Het groenrecht. We hebben al GroenLinks, minister-president Mark Rutte opteerde ooit al eens voor groenrechts, dus we zijn er al bijna.

Moeilijk is het ook niet. Leg gewoon vast dat voor elke ontwikkeling er een minimaal percentage groen moet zijn.

En ja, er woedt een strijd om ruimte, met woningen, wegen, energieopwekking, leidingen, winkels, scholen, en groen. Maar die strijd is er sowieso. De vraag is vooral politiek: gunt Rotterdam het haar bewoners om in het groen te leven, ongeacht waar zij wonen? Er zijn ook eisen voor 30% sociale woningbouw. Waarom dan geen eisen voor 75m2 groen?

Voor mij is Rotterdamse Munt het bewijs bij uitstek voor wat het groenrecht kan opleveren. Laat daarom duizend munten groeien.

Gastheer bij de Erasmus Rotterdamlezing 2022 met Renske Keizer

Fotograaf: Alexander Santos Lima

Op 23 mei mocht ik gastheer zijn bij de Rotterdamlezing in Arminius, georganiseerd door Erasmus Universiteit Rotterdam en het Erasmus Trustfonds. Hoogleraar Renske Keizer gaf een prachtig hoorcollege over het belang van ouders en familieomstandigheden voor de kansen (of het gebrek daaraan) bij kinderen, terwijl EUR-rector magnificus Annelien van Bredenoord en wethouder Judith Bokhove in gesprek gingen met elkaar en de zaal over hoe we kansenongelijkheid kunnen verkleinen. Ik mocht van het geheel een even vrolijke als diepgravende avond maken.

Inge Janse - Open Rotterdam - woningbouw Rotterdam

De woning-goochelshow: zeven trucs die de gemeente Rotterdam uithaalt met bouwcijfers

Inge Janse - Open Rotterdam - woningbouw Rotterdam7 goocheltrucs. Zoveel vonden wij er in de discussie over de woningbouw in Rotterdam. En ondertussen weet niemand meer hoe we er écht voorstaan – en dus ook niet welk beleid er nodig is.

Voor Vers Beton en OPEN Rotterdam deden dossiergraafgenie Marianne Klerk en ik de afgelopen maanden onderzoek naar dit onderwerp. Hieronder vind je het resultaat. Je mag zelf kiezen of je de longread van 24 minuten pakt, of mijn allereerste nos-op-3-achtige explainer (autocue voorlezen is écht een vak – red.).

PS Ik was ook op NPO Radio 1 om het onderzoek toe lichten

riek-bakker-co-verdaas-gebiedsontwikkeling.nu

Podcast ‘Gebiedsontwikkeling voor alle leeftijden’ #4: grote projecten met Riek Bakker en Co Verdaas

riek-bakker-co-verdaas-gebiedsontwikkeling.nuAls nieuwe bewoner van Kop van Zuid was een podcast maken met Riek Bakker, moeder alle grote gebiedsontwikkelingen, een groot voorrecht. Samen met hoogleraar gebiedsontwikkeling Co Verdaas vertelt ze voor Gebiedsontwikkeling.nu hoe we ook nu nog grote projecten zoals Kop van Zuid of Leidsche Rijn kunnen realiseren.

(spoiler: it’s the participatie, stupid!)

Maar ook: waarom Vinex-wijken helemaal niet mislukt zijn, haar frustratie over wethouders, haar trucs om ambtenaren mee te krijgen, en haar gebruikersonderzoek vanuit een bakfiets.

Podcast ‘Gebiedsontwikkeling voor alle leeftijden’ #4: grote projecten met Riek Bakker en Co Verdaas

In de interviewserie ‘Gebiedsontwikkeling voor alle leeftijden’ bundelen een junior en een senior-expert hun krachten. Stedenbouwkundige Riek Bakker (de senior) en hoogleraar gebiedsontwikkeling Co Verdaas (de junior) bespreken hoe in deze ingewikkelde tijden grote gebiedsontwikkelingen gerealiseerd moeten worden. “Neem van tevoren goed de tijd om te kijken waar de pijn zit.”

Met een cv waarop functies staan als Tweede Kamerlid, staatssecretaris en dijkgraaf wordt Co Verdaas niet vaak meer als junior van een gesprek beschouwd. Maar aan tafel met Riek Bakker, moeder van de gebiedsontwikkeling in Nederland, legt hij zich snel neer bij de rolverdeling. Dat is ook vanwege hun gezamenlijke voorgeschiedenis. “Mijn eerste baan was bij de gemeente Zwolle als creatief strateeg en projectleider. Riek was het externe geweten voor de stad en het bestuur. In je eerste baan met Riek aan de slag, mooier kan je start het niet zijn.” Kan Bakker de werkdagen met Verdaas zich ook nog zo goed herinneren? Lachend: “Nee, sorry. Dat is gewoon te lang weg.”

Help, ik ben nieuw

Bakker stond aan de wieg van grote gebiedsontwikkelingen als de Kop van Zuid in Rotterdam en Vinex-wijk Leidsche Rijn in Utrecht. Maar hoe krijg je zulke grote projecten in 2022 nog van de grond, met complicaties als versnipperd grondeigendom, tegenstrijdige belangen en meervoudige ruimteclaims?

“Begin zulke projecten met een hardgrondige analyse”, adviseert Bakker. “Hoe zit het politiek, bestuurlijk en ambtelijk. En wat vinden de mensen ervan? Ik heb geleerd dat je altijd met participatie aan de gang moet. Het is de enige manier om uit te vinden wat mensen willen. ‘Vertrouwen’ is het allerbelangrijkste woord bij dit soort projecten. Als de politiek aarzelt, maar je kunt oprecht vertellen dat je de bewoners al zover hebt dat ze het project graag willen, dan krijg je de politiek al een heel eind mee.”

Als je elkaar niet vertrouwt in een complex, langdurig gebeuren, dan gaat het gewoon niet lukken
— Hoogleraar Co Verdaas

Bakker vertelt hoe zij deze tactiek ook toepaste in haar eigen huis. Vanwege de ontwikkeling van de Kop van Zuid verhuisde zij naar Rotterdam. “Ik ontdekte al heel snel dat de mensen verbeelding nodig hadden. Ik had een heel groot huis in het centrum van de stad en veegde daarin een verdieping leeg. Aan de ene kant had ik een maquette staan, aan de andere kant een presentatiezaal met stoeltjes. Drie maanden lang heb ik mensen ontvangen. ‘Help, ik ben nieuw, ik ben een Amsterdammer. Zouden jullie mij willen helpen dit voor elkaar te krijgen?’”

Grotere ellende

Verdaas herkent het belang van participatie vanuit zijn eigen ervaringen in de gebiedsontwikkeling. “Riek benoemt heel veel lagen. De oprechtheid van: ik ben echt open en ik wil snappen hoe het hier zit. Dat is van een waarde voorbij de precieze programmering, de euro’s en de belangen. Je kan een prachtig ontwerp hebben, de beste professionals, geld in overvloed. Maar als je elkaar niet vertrouwt in zo’n complex, langdurig gebeuren, dan gaat het gewoon niet lukken.”

Bakker kent de scepsis over participatie. “Je zou kunnen denken: dat kost tijd en die tijd verliezen we dan. Maar sla je dit proces over, dan lukt een project niet of maar half. Of er begint halverwege gedoe.” De woningbouwcrisis is volgens haar een actueel thema waarin deze dynamiek terugkomt. “Het gaat er niet om: er zijn een miljoen woningen nodig, dus laten we Nederland volgooien. Het gaat erom woonmilieus te krijgen die op een goede plek staan, niet bijten met alle andere problemen die we moeten oplossen, en ervoor zorgen dat mensen kunnen kiezen waar en hoe ze willen wonen. Daar mag je er best een beetje tijd in stoppen om dat voor elkaar te krijgen. Want lukt het niet, dan heb je een veel grotere ellende.”

Als we zulke grote aantallen woningen moeten maken, doe het weer groots
— Stedenbouwkundige Riek Bakker

Als hoogleraar gebiedsontwikkeling krijgt Verdaas vaak de vraag van professionals hoe zij voor dat vertrouwen kunnen zorgen in een (grote) gebiedsontwikkeling. Ondanks al zijn ervaring moet hij het antwoord schuldig blijven. Er is namelijk geen vast recept voor. “Dat is het fascinerende en meteen ook ingewikkelde van ons vakgebied. Ik denk dat gebiedsontwikkeling mensen aantrekt die als ze volgens een handboek twee keer exact hetzelfde moeten doen, gillend gek worden. Het is elke dag opnieuw kijken. Je kan heel veel leren van ervaring, maar als je denkt ‘die aanpak kunnen we kopiëren’, dan ga je de bietenbrug op.”

Breien op een klein stukkie

Afgelopen november kwam ‘De ruimte van Riek’ uit, een boek waarin ze terug- en vooruitkijkt op de ruimtelijke ontwikkeling van Nederland en haar rol daarin. Zijn er in al haar jaren ook projecten of wijken geweest waar ze aan heeft gewerkt waar Bakker met minder trots op terugkijkt? “Bloemkoolwijken. Daar denk je nu van: jeetje, wat hebben we gedaan? Gelukkig zijn die niet op zulke grote schaal gebouwd en zijn die wel te repareren. Het is geen drama.”

De Utrechtse Vinex-wijk Leidsche Rijn beschouwt ze juist als een van de hoogtepunten van haar oeuvre. De negatieve blik waarmee er vaak naar Vinex-wijken wordt gekeken, snapt ze dan ook totaal niet. “Als we zulke grote aantallen woningen moeten maken, doe het weer groots. Ga niet zitten breien op een klein stukkie. Bouw pak hem beet 30 duizend woningen op een goede plek. Neem de tijd ervoor en doe het goed. Dan ben je veel beter af dan met al die kleine plakplaatjes.”

Stedenbouwkundige Riek Bakker (1944) was onder meer directeur Stadsontwikkeling, Stedenbouw en Volkshuisvesting van de gemeente Rotterdam. Ook was zij hoogleraar stedenbouwkunde aan de TU Eindhoven. Bakker is vooral bekend vanwege haar werk aan de Kop van Zuid (Rotterdam) en Leidsche Rijn (Utrecht). In 2021 verscheen haar biografie ‘De ruimte van Riek’ (lees hier onze recensie).

Hoogleraar en dijkgraaf Co Verdaas (1966) was als politicus onder meer gedeputeerde in Gelderland, Tweede Kamerlid en staatssecretaris. Tegenwoordig is hij hoogleraar Gebiedsontwikkeling bij de TU Delft en dijkgraaf in het waterschap Rivierenland. Verdaas publiceert ook regelmatig op Gebiedsontwikkeling.nu.