Goed, écht werk is het niet. Maar hoe vaak mag je het voorwoord voor een kookboek schrijven? Albert Kokosky Deforchaux (alleen die naam al!), de trotse eigenaar van het Indische restaurant Ap Halen in Delfshaven, vroeg mij precies dat. Mixtie, zijn eerste échte kookboek (na een editie in eigen beheer), had namelijk nog een goed begin nodig. En aangezien ik al sinds het begin van Ap Halen kind aan huis ben, kreeg ik de eer dat te realiseren. Hierbij!
Een exotische Kinder Surprise
Meer dan tweeduizend euro. Zoveel hebben mijn vrouw en ik in de afgelopen vier jaar uitgegeven aan de maaltijden Ap Halen. Minus vakanties, ziektes, algehele malaise en andere consequenties van het bestaan komen we elke week één keer bij Albert. Mijn vrouw neemt meestal de grote bak, ik de kleine variant. Eenmaal thuis verdelen we de buit over twee borden, zodat we van alles iets hebben. Water erbij, Family Guy aan en gaan.
Meer dan tweeduizend euro. Het is een bedrag waar je niet te lang over moet nadenken.
Of toch juist wel. Want het is het waard. Meer dan waard.
Ja, natuurlijk vanwege het eten. Ik word euforisch van de rendang en de tomaat, mijn vrouw gaat hard op de frikadel pan. Ongeacht wat het is: het pakt altijd goed uit. Heel soms is het een zeven, bijna altijd een acht, en af en toe een dikke negen.
Maar goed. Lekker eten, dat kan op meer plekken. Nee, de echte meerwaarde zit natuurlijk in de verrassing. Als we naar een Javaanse toko gaan, dan weten we: een saotosoep en baka bana met pindasaus. Gaan we naar Albert, dan weten we niets. Zou die lekkere vis er zijn? Hoeveel frikadel pan is er nog? Wat, zijn dat spruitjes?!?
Ap Halen voelt daarom als een exotische Kinder Surprise voor volwassenen. We missen alleen nog iets leuks om mee te spelen.
Maar het meest bijzonder, dat is Albert. Toen we net bij hem kwamen, was hij nog een onzekere, schuchtere kok die het ook allemaal niet wist. Het eten was heerlijk, dat wist hij zelf ook, maar hoe breng je dat ooit aan de man? En wat moet je doen als het onverwacht druk is? Want terwijl elke ondernemer eurotekens in de ogen krijgt als de klandizie uitdijt, daar vulden Alberts ogen zich met terminale angst als er meer dan twee mensen op hun beurt moesten wachten.
Tegenwoordig is dat compleet anders. Albert is een gastheer die zijn klanten bij naam kent, anekdotes deelt, zijn eigen tempo bepaalt, oprecht geïnteresseerd is in verhalen van het bezoek en niet meer schrikt als er opeens een halve familie binnenloopt.
Bovendien is Albert meer dan zijn winkel. Het is ook de man die ik altijd tussen de middag rond zie lopen over de Schiedamseweg en het Grote Visserijplein, zoekend naar kip, rund, tomaat, ui, vis, spruitjes en ander moois. En waar hij ook binnenloopt, altijd praat hij wel even met de verkoper. Voor een voormalig provinciaaltje als ik is dat een welkome zekerheid in de anonimiteit van de grote stad.
Heerlijk eten, een Indische Kinder Surprise en prachtige aanvulling voor de wijk. Op naar de volgende tweeduizend euro!
Inge Janse (1981) is freelance journalist. Hij groeide culinair op in het befaamde Chin. Ind. Rest. Blue Lotus te Nieuw-Lekkerland en at bij Ap zijn eerste spruit ooit.
https://vimeo.com/223594360