Tag: asielzoekers

ad-voorpagina-verjaardag-inge-janse

Onlogische, lange en onnodige ritten: misbruik taxivervoer asielzoekers blootgelegd

Ik kende al het concept van over je graf heen regeren. Vanochtend lukte iets nieuws: over mijn graf heen schrijven.

ad-voorpagina-verjaardag-inge-janse
(nee, dit was niet de cover in kwestie, maar deze is te goed om niet vaker te gebruiken – red)

Oftewel: opeens stond mijn naam weer op de voorpagina van AD.nl, vanwege de organisatorische en financiële gatenkaas die het taxivervoer van asielzoekers heet (SO naar GezondheidsZorg Asielzoekers (GZA)).

Begin dit jaar deed ik daar samen met de immer vasthoudende Cyril Rosman onderzoek naar. Ik sprak tientallen bronnen (hoera voor LinkedIn trouwens) en las oneindig veel documenten (het fundament van de overheid, we zouden er de Atlantische oceaan mee kunnen dempen). Maar terwijl alles erop wees hoe het zat, miste nog één ding: Het Grote Bewijs.

Die queeste lag stil toen ik deze zomer vertrok, maar door een onfortuinlijke (of opzettelijke, je weet het nooit) openbaarmaking van het Centraal Orgaan opvang asielzoekers (COA) bij een WOO-verzoek (met dank aan Ariën Prins, onthoud die naam), ging die bal toch weer rollen. Cyril wist alle info die we al hadden verzameld prachtig terug te brengen tot een hallucinant verhaal over spookritten, gegevensmisbruik, boodschappenritjes en bevallingen op een snelweg.

(en nee, dat was het qua back log van onderzoeksverhalen bij het AD, das Spiel ist aus, doei!)

Peperduur asielschip voor 110.000 euro per dag: ‘Waar zijn we nou mee bezig?’

Cruiseschip Silja Europa
Fotograaf: Pjotr Mahhonin (via Wikimedia)

Bucketlist check: Geert Wilders die mijn onderzoeksverhaal gebruikt voor eigen gewin. Als je me kent, dan weet je dat ik een posterboy ben voor radicaal rechts, dus dit is goud.

Het is alleen jammer dat Wilders wel erg selectief uit de tekst citeert en interpreteert. Ja, de opvang van vluchtelingen op schepen is een kostbare hobby. Maar dat is het vooral omdat we er als samenleving niet voor durven of willen kiezen om meer te investeren in permanente opvanglocaties, zoals AZC’s. En die cruiseschepen luxe? Ik ben er geweest, en nee, alles van luxe is eruit gehaald of afgesloten. Meest tragische beeld: een jongen van drie, vier die op een godvergeten en hermetisch omhekte betonnen kade in de haven van Amsterdam aan de hand van zijn vader leert fietsen. Als dat luxe is, dan ben ik benieuwd naar Wilders’ definitie van armoede.

Omdat de komende dagen de spreidingswet wordt behandeld, publiceren Cyril Rosman en ik vandaag dit onderzoeksverhaal in het Algemeen Dagblad over de peperdure opvang van vluchtelingen op het water. Cruiseschepen die meer dan een ton per dag kosten, huurcontracten tussen overheid en traders die binnenskamers blijven en vol kostbare extra’s zitten, gemeenten die uit angst voor de burger blijven kiezen voor de duurste weg van de minste weerstand, en vluchtelingen waar te pas en te onpas mee gesleept wordt.

Lees hier het hele artikel